بسم الله الرحمن الرحیم...

امروز هم گذشت. یعنی روزهای زیادی گذشتن تا من متوجه خیلی چیزها بشم 

این روزها به من گذشتن و هنوز هم میگذرن زندگی من جریان داره زیبا هم جریان داره:)

خداجونم ممنونم ازت بابت پدرومادر مهربونی که همه ی تلاششونو میکنن تا فقط من حالم خوب باشه بخندم...؛)))

بابت آجی داداشی که با همه ی بداخلاقیام حتی از یه درد کوچولومم دلشون میگیره و واسه خوب شدنم تسبیح به دست میشن؛))

بابت فامیلای مهربونی که هنوز معلوم نیست من چی قبول میشم خونمون جمع میشن و برام جشن میگیرن؛)

بابت دوستای بی شیله پیله ای که تا چندروز پیش من اصلا متوجهشون نبودم و با شنیدن اینکه رتبه ی من یکم ازشون بهتر شده برام خوشحالی کردن 

و بهم تبریک گفتن  و بهم گفتن خوشحالن از خوشحالی من:)

خداجونم ممنونم ازت بابت همه ی کارای حساب کتاب شده ت...بابت همه ی غم و شادی هاییکه کنارهم میچینیشون تا به من بفهمونی چقدر خوشبختم

و خوشبختی چیزی نیست جز حضور همیشگی تو...؛))))

بین همه ی خوشحالی ها و حالای خوب این روزا فقط یه چیز آزارم داد که اونو هم جوابشو از خودت گرفتم؛)

وقتی کلام الله عزیزتو باز میکنم و تو بهم نشون میدی:

کل نفس بما کسبت رهینه...

اینجا میفهمم که مسئولیت آدمارو فقط شازده کوچولو نگفته ؛ که تو هم تو کتاب آسمونیمون گفتی هر کس مسئول کاریه که کرده و البته در گرو کاریه که کرده...

وقتی بهم نشون میدی که تو سریع الحسابی که تو سمیعی بصیری که تو عالم الغیب و النهانی که تو همون کسی ای که یعلم ما فی الصدوری 

آرومه آروم میشم...:) 

امید میگیرم که تو میدونی من اگر خطا کردم پشیمون شدم؛ اگر نیکی کردم از صمیم قلبم تورو شکر کردم

و چقدر دلنشیه تواب بودنت....که اگر بنده ای توبه کنه ، دستاشو میگیری و توهم به سمتش برمیگردی....

چه دلنشیه رحمان بودنت که با بنده هات مهربونه مهربونی....؛)))

چقدر دلنشینه ستار بودنت ؛ که عیب هارو میپوشونی و چه حسن هایی که شایستگیشو نداریمو تو به بنده هات میبخشی...

آروم میشم که از درون قلبم خبر داری و میدونی 

چقدر با یادت با حضورت آرامش میگیرم ....؛))))

خدا جونم دوستت دارم؛)

خدا جونم نمیدونم چجوری شکرت کنم که صدام به آسمون هفتم هم برسه؛)

+خدایا دوستت دارم واسه هرچی که بخشیدی

همیشه این تو بودی که ازم حالم رو پرسیدی

بازم چشمامو میبندم که خوبی هاتو بشمارم

نمیتونم... فقط میگم

خدایا دوستت دارم؛)))